Perły są wytworem mięczaków -zwłaszcza małży morskich, zaliczanych
do rodziny perłopoławów. stanowią naturalną ochronę przed podrażnieniem
przez ciała obce (np. ziarenka piasku) przenikające do miękkiego
płaszcza znajdującego się wewnątrz skorupy. Wokół ciała obcego wydzielają
się koncentrycznie ułożone warstewki masy perłowej zbudowanej głównie
z aragonitu, narastające stopniowo aż do postaci pełnej perły. Promienie
świetlne odbijające się od tych cieniutkich zachodzących na siebie
warstewek wywołują charakterystyczny opalizujący połysk zwany pod
nazwa wschodniego Orient Of Pearl. W hodowanych perłach obce ciało
podrażniające wprowadzane jest konieczne w celu zainicjowania procesu
formowania się perły. Spotykane sa perły białe, często o złożonym
odcieniu np. różowym, kremowym oraz perły zółte, brunatne i czarne.
WYSTĘPOWNIE
Naturalne perły poławiano od tysiecy lat w
Zatoce Perskiej, Oceanie Indyjskim i Morzu Czerwonym. wybrzeża
Polinezji i Australii dostarczaja głównie pereł hodowlanych. Perły
słodko- i słonowodne hoduje się w Japonii oraz w Chinach. Słodkowodne
perły spotykane są także w rzekach Szkocji, Francji, Austrii,
Niemiec oraz Missisipi (USA).
Hodowla klejnotów.
Początkowo poławiacze pereł wyławiali perłopławy
(Pinctada margaritifera) z morskiej ławicy, wynosili do łodzi,
otwierali, sprawdzali czy dany osobnik zawiera perłę, czy nie.
Otwarte muszle wyrzucano do morza lub zabierano do portu dla produkcji
macicy perłowej. Obecnie można zaglądać 'do brzucha' perłopława
małymi aparatami rentgenowskimi. Kiedy zainteresowanie macicą
perłową zmalało, perły stały się celem połowów. Przy tym połowy
były tak intensywne, że w niektórych regionach perłopław wyginął.
Ale już w 1920 Japończyk Mikimoto opracował sposób na zmuszanie
perłopławów do produkcji klejnotów. Z żywego mięczaka pobiera
się kawałek naskórka, obszywa się nim 'perłowy zarodek' - najlepiej
kawałek muszli małża z Mississippi, i z powrotem wszczepia się
w nogę małża. Po kilku latach 'zarodek' obrasta warstwami masy
perłowej i tak otrzymane perły mają wartość handlową po dwóch
latach, a na perły dorodne trzeba czekać pięć lat i więcej. W
oparciu o tę metodę rozwinęła się hodowla tzw. 'sztucznych pereł'
na skalę przemysłową. Sztuczne perły mają mniejszą wartość handlową,
choć najczęściej są nieodróżnialne od pereł naturalnych. (Rzekomo
można to zrobić metodami spektroskopowymi, bo perły sztuczne absorbują
mniej światła w zakresie ultrafioletu.) W latach osiemdziesiątych
zaczęto prowadzić hodowlę perłopława czarnowargiego w rejonie
Archipelagu Cooka, przy tym miejsce to wybrano z tego względu,
że niektóre atole szczególnie bogate były w perłopławy z czarnymi
perłami. Przodował w tym względzie atol Manihiki, którego mieszkańcy
od lat zajmowali się połowem pereł i macicy perłowej. Niektóre
atole Tuamoto oraz Tongareva i Suwarrow także dostarczają czarnych
pereł. W latach osiemdziesiątych Manihiki stało się 'zagłębiem
perłowym'. Powstały farmy perłowe, gdzie na rozpostartych pod
wodą linach żyją perłopławy podwieszone na sznurkach. Co jakiś
czas obsługa dogląda je, sprawdza, czy im się dobrze powodzi,
czy nie są zaatakowane przez pasożyty, oczyszcza z nadmiaru glonów,
i z powrotem opuszcza w morze. Po kilka latach następuje zbiór
pereł i zaprowadza się nową kolonięiem stroju każdej nowoczesnej
kobiety.
ROZMIAR
W początkowych latach hodowli pereł za jednostkę miary pereł zazwyczaj
stosowano ich masę wyrażaną w granach, karatach bądź ich objętość.
Współcześnie miernikiem wieklości pereł jest średnica podawana w
milimetrach, zaś jednostki masy zarezerwowane są raczej dla pereł
o asymetrycznym kształcie, wyjątkowej wielkości. Średnica pereł
słodkowodnych waha się zazwyczaj w przedziale od 2,0 do 9,5mm,
perły o większych rozmiarach 9,0-14,0mm są typowe dla mórz południowych
-rejonów Australii, Polinezji itp.
BARWA
Każdy gatunek małży wytwarza inny kolor, o którym stanowi proporcja
argonitu do konchiliny. Przykładowo: PINCTADA FUCATA z Japonii produkuje
masę perłową barwy białej lub białoróżowej, zaś PINCTADA MAXIMA
z Australii, Filipin, Indonezji wytwarza perły kremowe, żółte, różowe,
białoróżowe oraz białe, z kolei PINCTADA MARGARITIFERA z Polinezji
tworzy perły szare, stalowe, siemnoszare i czarne z refleksem niebieskim,
zielonym czy oberżynowym. Perłoródka UNIO z rzek i jezior produkuje
perły białawe bądź białozielonkawe. Wpływ na barwę mają ponadto
właściwości jej środowiska wodnego takie jak temperatura wody, ph
środowiska wodnego, zawartość planktonu w wodzie, czy też obecność
pierwiastków śladowych w środowisku perłopława (azuryt-odpowiada
za barwę niebieskawą perły, syderyt-barwa brunatna masy perłowej,
smitsonit-odcienie szarości, związki manganu-odpowiedzialne są za
fluorescencję pod wpływem działania promieni rentgena oraz mają
wpływ na barwę białą) . Sporą rolę w kreowaniu barwy pereł odgrywa
także głębokość na jakiej żyją małże, i tak np. fakt, iż perłoródka
bytuje na głębokości większej niż 10m sprawi, że zmieni się intensywność
barwy produkowanej perły-stanie się ona jaśniejsza -czyli zamiast
perły czarnej otrzymamy perłę w odcieniu stalowym . Na ogólne wrażenie
barwy pereł składa się: barwa podstawowa (barwa masy perłowej) i
efekty optyczne wywołane zjawiskami dyfrakcji i interferencji światla
(overton, orient). Za barwy podstawowe uznaje się odcienie barw:
różowy, kremowy, srebrny, żółty, czarny, niebieski, zielony i brązowy
o różnym stopniu nasilenia i jaskrawości.
POŁYSK
W zasadzie połysk -to najistotniejsza z cech decydująca o atrakcyjności
pereł, a czymże on jest? Otóż połysk to poprostu zdolność do odbijania
światła -stanowiąca kombinację błysku powierzchni i blasku głębi.
Każda perła, która wydaje się zbyt biała, matowa lub kremowa
wskazuje na niską wartość i oznacza słabszą jakość.< Wyróżniamy
kilka rodzajów połysku w zależności od jego nasilenia:
-diamentowy (bardzo
dobry)
-szklisty (dobry)
-tłusty, woskowy (średni)
-perłowy lub jedwabisty
(słaby)
-matowy (brak)
Oczywiście istnieją metody
ulepszania, doskonalenia natury -równiez połysk bywa w przypadku
pereł sztucznie poprawiany. Do tego celu stosuje się między innymi:
sól morską, drobinki bambusa bądx orzecha -są to metody naturalne,
ogólnie przyjęte i dopuszczalne. Oczywiście skoro istnieją metody
"legalne" -powstały również sposoby, które nie zyskały
sobie przychylności i są ogólnie zabronionymi, do nich m.in. należą:
chemiczne środki zastępcze, nadające mało trwały połysk -za to
dość często mylący- nawet dla oka eksperta.
Perły są wytworem mięczaków -zwłaszcza małży morskich, zaliczanych
do rodziny perłopoławów. stanowią naturalną ochronę przed podrażnieniem
przez ciała obce (np. ziarenka piasku) przenikające do miękkiego
płaszcza znajdującego się wewnątrz skorupy. Wokół ciała obcego wydzielają
się koncentrycznie ułożone warstewki masy perłowej zbudowanej głównie
z aragonitu, narastające stopniowo aż do postaci pełnej perły. Promienie
świetlne odbijające się od tych cieniutkich zachodzących na siebie
warstewek wywołują charakterystyczny opalizujący połysk zwany pod
nazwa wschodniego Orient Of Pearl. W hodowanych perłach obce ciało
podrażniające wprowadzane jest konieczne w celu zainicjowania procesu
formowania się perły. Spotykane sa perły białe, często o złożonym
odcieniu np. różowym, kremowym oraz perły zółte, brunatne i czarne.
CECHY
POWIERZCHNI
-spękania,
-rysy,
-naturalne wypukłości,
-zagłębienia i karby,
-niejednorodności i zabarwienia itp.
Ogólnie przyjęte jest, iż posiadanie przez
perłę jednego zagłębienia nie obniża oceny stanu powierzchni tejże
perły -dlaczego? -otóż, aby "zamontować" perłę w wyrobie
i tak potrzebny byłby otwór -wówczas nawiert wykonuje się dokładnie
w miejscu występowania takiego defektu.
KLASA PEREŁ
Klasyfikacja pereł według ich jakości:
A
-perły o wysokim połysku, bez skaz lub o niewielkiej ich ilości
widocznej "gołym okiem" na powierzchni nie większej
niż 10%.
B
-perły o wysokim bądź średnim połysku, nieliczne skazy na powierzchni
1/3 perły.
C
-perły ze skazami na powierzchni do 1/3 perły przy relatywnie
gorszym jej połysku.
D
-perła posiadająca więcej skaz na powierzchni 2/3 perły.
Perły dobierane pod względem wielkości, jakości,
kształtu, barwy, poblasku -tzw. "parowane" -podwajają
swoją właściwą wartość. Odpowiednie skompletowanie pereł jest
pracochłonnym zajęciem, a znalezienie pary jednakowych pereł jest
bardzo trudne.
PIELĘGNACJA
Przy niewielkim wysiłku Twoje
perły mogą pozostać piękne i błyszczące dla potomnych. Perły hodowane
są stosunkowo miękkie w porównaniu z innymi kamieniami i
metalami szlachetnymi, tak więc ważne jest, aby szczególnie
dbać o perły. Kosmetyki takie jak perfumy i lakiery do wlosów
zawierają chemikalia, które mogą powodować trwałe stłumienie
połysku perlł. Nawet kwasy, które są zawarte w skórze
ciała i pocie mogą niszczyć perły w ten sam sposób. Tak więc
wskazanym jest wkładanie pereł dopiero po wykonaniu całego makijażu,
zaś wycieranie pereł miekką ściereczką po noszeniu ich -upewni Cię,
że zostaną oczyszczone ze szkodliwych substancji. Okresowo perły
powinny być myte delikatnym mydłem. Aby uniknąć zarysowań na perłach,
zawsze należy je trzymać oddzielnie od innej biżuterii. Perły powinny
być przechowywane w miekkich woreczkach lub biżuteryjnych pudełkach.
Jeśli nosisz perły kilka razy w tygodniu najlepiej jest raz w roku
przewlec je, aby uniknąć rozerwania. Poszczególne ich supełkowanie
zapobiegnie rozsypaniu i zagubieniu perelłw razie rozerwania, a
także uniemożliwi rysowanie jednej od drugiej.
Do każdego zakupionego wyrobu
z pereł marki PERPOL nasz klient otrzyma eleganckie opakowanie firmowe.